سوءمصرف دارو و حلال های شیمیایی در سالمندان اهوازی

اهداف: پژوهش های فراوانی به بروز و شیوع وابستگی های شیمیایی دارویی جدید اشاره کرده اند. سوءمصرف حلال های شیمیایی دارویی یکی ازاین سوء مصرف ها است. این بررسی به مطالعه وابستگی و سوء مصرف مواد شیمیایی در سالمندان اهوازی در سال 1386 می پردازد. مواد و روش ها: پژوهش با روش توصیفی – اکتشافی و با تکنیک های پرسش نامه، مصاحبه تشخیصی - بالینی و مطالعه ِ اسنادی پرونده های پزشکی و گزارش های بالینی ـ بیماران داوطلب اجرا گردید. جامعه آماری شامل سالمندان یکی از مناطق شهری اهواز است که به صورت نمونه گیری تصادفی در مجموع 74 پرونده پزشکی مطالعه شده و با 30 نفر از سالمندان داوطلب مصاحبه گردید. درنهایت نیز آزمون وابستگی دارویی سالمندان(edaq (در مورد آن ها اجرا شد. یافته ها: x2 نشان داد بین متغیرهای سن و سابقه مصرف مواد مخدر با یافته ها معناداری فرضیه ها با آزمون سوءمصرف مواد دارویی و شیمیایی رابطه معناداری وجود دارد؛ به طوری که بین سوء مصرف حلال هایی مثل چسب و بنزن ها با سابقه سوءمصرف مشتقات درجه دوم تریاک مثل مرفین، تبائین و هروئین رابطه معنادار، قوی تر بود. مصاحبه های بالینی ـ تشخیصی معین کرد وابستگی روانی ایجادشده توسط این مشتقات نقش مهمی در این نوع سوء مصرف به حلال ها دارد. نوع مصرف سالمندان بیشتر استنشاقی در ادامه تجویز دارویی پزشک معالج است. نتیجه گیری: هرچند شیوع شناسی این عارضه در پرونده های نمونه نشانگر درصد متوسط به پایین در این وابستگی شیمیایی است، اما در مجموع این پدیده قابل مطالعه و بررسی است. در پایان پژوهشگران به اجتناب از این نوع سوءمصرف جدید نظر داده و به نظارت بر رفتارها و گستره کنش متقابل این گونه رفتارهای اعتیادآور اشاره نموده اند. گزینه بهتر اینکه در توزیع داروها و مواد و حلال های شیمیایی و تجویز آن ها از سوی پزشک سالمند دقت بیشتری صورت پذیرد.